Żywotność lotniczego systemu antropotechnicznego

W monografii zaproponowano nowe podejście do żywotności systemu antropotechnicznego: pilot- śmigłowiec – otoczenie, mające na celu zminimalizowanie prawdopodobieństwa wystąpienia wypadku lotniczego. Polega ono na uwzględnieniu żywotności śmigłowca oraz biomechanicznych własności załogi w danych warunkach otoczenia, co powinno przekładać się na projektowanie całego systemu antropotechnicznego. Ze względu na obszerność tematyki badań został ograniczony do wybranych obszarów nauk technicznych dotyczących żywotności śmigłowca oraz uwarunkowań biomechanicznych w procesie podejmowania decyzji przez pilota w sytuacjach niebezpiecznych.