System walki w armiach wybranych państw oraz NATO

Zasadniczym celem szkolenia Sił Zbrojnych RP w wymiarze zespołowym jest przygotowanie dowództw, sztabów i wojsk oraz rezerw osobowych do osiągnięcia i utrzymania wymaganych zdolności operacyjnych niezbędnych podczas realizacji zadań w ramach ich misji zgodnie z operacyjnym przeznaczeniem. W ramach swoich kompetencji szkoleniowych dowódcy wszystkich szczebli odpowiadają m.in. za zgranie systemu walki dowodzonej jednostki (ZT, oddziału i pododdziału).
Analiza teorii problemu, jak i doświadczenia i wnioski wypływające z ćwiczeń i misji wielonarodowych, często poza granicami kraju, wykazały, iż aktualny stan funkcjonowania systemu walki w Siłach Zbrojnych RP może przysparzać pewnych trudności podczas współdziałania z sojusznikami. Przyczyną są rozbieżności w organizacji systemu walki, pomiędzy SZ RP a armiami państw Zachodu oraz NATO.
Zastosowana w monografii formuła polegająca na zestawieniu ze sobą rozwiązań narodowych i sojuszniczych (w tym innych państw) pozwoli czytelnikom nie tylko zapoznać się i porównać funkcjonujące rozwiązania, ale również wyrobić sobie własny pogląd na kwestie związane z systemem walki.